بذر گل ستاره ای یا شاه اشرفی (Cosmos sulphureus)

بذر گل ستاره ای یا شاه اشرفی (Cosmos sulphureus)

توجه:این گل در انواع مختلف پاکوتاه، پامتوسط، پابلند در رنگهای مختلف قرمز، صورتی، سفید، نارنجی و الوان موجود می باشد و در قسمت مربوطه محصول میتوانید نوع رنگ مورد علاقه خود را انتخاب نمائید:

ستاره ای پاکوتاه رنگ های مختلف

ستاره ای پا متوسط رنگ های مختلف

ستاره ای پا بلند رنگ های مختلف

توضیحات:

گل ستاره‌ای(نام علمی: Cosmos sulphureus) نام یک گونه از سرده شاه اشرفی  خانواده Asteraceae که بومی مکزیک و آمریکای مرکزی می باشد.این گیاه از گونه cosmos می باشد که شامل 25 گونه یک ساله یا چند ساله است.

در دورانی که ماجراجویان اسپانیایی در جستجوی ثروت‌های نهفته در مکزیک و انتقال آن‌ها به اسپانیا بودند، یکی از گنجینه‌هایی که یافتند، گل ستاره‌ای بود.  
در دهه‌ی اخیر، گل ستاره‌ای محبوبیت بیشتری را در میان باغبانان پیدا کرده زیرا پرورش آن ساده است، گل‌هایی تماشایی دارد و به خوبی زنبورها و پروانه‌ها را به خود جذب می‌کند.
گل ستاره‌ای مقادیر زیادی از گلبرگ‌های کاسه‌ای شکل با گستره‌ی فوق‌العاده‌ای از رنگ طلایی تولید می‌کند که بین 5 تا 7 سانتی‌متر (2 تا 3 اینچ) قطر دارند. با توجه به شاخ‌وبرگ غنی و شبکه‌ایِ این گیاه، طول آن به حدود 120 سانتی‌متر (4 فوت) می‌رسد. این گیاه در انتهای تابستان، توده‌ی گرد و زیبایی را تشکیل می‌دهد.
این گیاه همانند همتایش گیتی شویدی، پرورش ساده‌ای داشته و انتخابی عالی برای کودکان یا باغبانان تنبل می‌باشد. گل ستاره‌ای عاری از بیماری و مقاوم در برابر حرارت و بلایا است و به همین دلیل قادر است در دوران خشک‌سالی رشد کند و در شرایط سختِ باغ‌های شهری و کشتزارهای وحشی سالم بماند. با داشتن منطقه‌ای آفتاب‌گیر در هر باغ، این گیاهانِ انطباق‌پذیر قادر هستند که به صورت گلدانی یا زمینی کاشته شوند.

بذرافشانی گل ستاره ای:

بذرافشانی در فضای داخلی از مارس تا آوریل و بذرافشانی در فضای خارجی بین ماه‌های آوریل تا مه صورت می‌گیرد.
می‌توان بذر را در اوایل بهار و 3 تا 4 هفته قبل از انتقال آن به بیرون، در فضای داخلی کاشت یا اینکه آن را مستقیماً در فضای بیرون و محلی که می‌بایست گل رشد کند، پخش کرد که در صورت برگزیدن راهکار دوم، می‌بایست اواسط یا اواخر بهار برای شروع عملیات در نظر گرفته شود. در مرحله‌‎ی جوانه‌زنی، خاک را به میزان متعادلی مرطوب نگاه دارید.

بذرافشانی داخلی:
از خاک دارای زه‌کشی مناسب استفاده کرده و تا عمق 3 میلی‌متری (8/1 اینچ) را با خاک بپوشانید. هنگامی که گیاه به قدر کافی برای فرایند حمل‌ونقل بزرگ شد، آن را به گلدان‌ کوچکی انقال دهید تا در آن رشد کند. 10 الی 15 روز قبل از انتقال گیاه به بیرون، آن را با شرایط هوای بیرون مانوس کنید و در این میان هرگونه عامل مربوط به تشکیل شبنم روی گیاه و سرمازدگی را در فاصله‌ی 15 سانتی‌متری (6 اینچ) گیاه نگه‌ دارید

بذرافشانی مستقیم:
زمین را به خوبی آماده کرده و با چنگگ، مسیرهای دقیقی را مهیا کنید. در صورتی که بیش از یک بار در سال از بستر مربوطه برای کاشت استفاده می‌شود، مناطق بذرافشانی‌شده را با حلقه‌ای از خاک و برچسب نشان‌گذاری کنید. بذرها را در عمق 1 میلی‌متری (یک‌هجدهم اینچ) و با فاصله‌ی 30 سانتی‌متری (12 اینچ) از یکدیگر بکارید.
بذرها را به صورت فاصله‌دار بکارید وگرنه در یکدیگر نفوذ کرده و جلوی رشدشان را می‌گیرند.
بذرها پس از گذشت 6 الی 8 هفته از کاشت، ظاهر می‌شوند که این موضوع را می‌توان به راحتی و با توجه به علف‌های هرز کنار این بذرها متوجه شد. بذرها را کم‌پشت کنید تا در نهایت باز هم فاصله‌ی 30 سانتی‌متری میانشان حفظ شود. بقایای حاصله از فرایند کم‌پشت‌کردن (بخش‌هایی از گیاه که پس از کم‌پشت‌کردن بذرهای اولیه حاصل می‌شوند) را با صرف دقت فراوان دوباره بکارید.

کشت:

هنگامی که بذرها رشد کرده و دارای سه جفت برگ شدند، نوک برگ‌ها را قیچی کرده و حداقل یکی از آن‌ها را باقی بگذارید.
گونه‌های بلندتر را با استفاده از عصاهای تک‌پایه یا سه‌پایه و مقداری ریسمان سرپا نگاه دارید. شاخ‌وبرگ گل ستاره‌ای به صورت ظریفی از بخش‌های نخ‌مانند تشکیل می‌گردد. در هنگام گل‌کاری، ممکن است که گونه‌های بلندتر بالاتنه‌ی سنگینی پیدا کنند. در صورت کاشت گروهی، این مشکل کمتر نمود پیدا می‌کند زیرا برگ‌های پرمانند دوگانه در یکدیگر قفل شده و از یکدیگر حمایت می‌کنند.
گل ستاره‌ای از نظرژنتیکی با زیست‌گاه صحرایی انطباق دارد. به همین دلیل در باغ، نیازهای آن بسیار محدود می‌شود: یک منطقه‌ی آفتاب‌گیر با خاکی که کیفیت زه‌کشی متوسط رو پایین و همچنین رطوبت متوسط رو به پایین دارد. آن‌ها برای استقرارشان به رطوبت نیاز دارند اما همانند نمونه‌های بالغ، مقاومت خوبی در برابر خشکی نشان می‌دهند. در صورت نباریدن باران به مدت طولانی، رشد گل‌ها دچار نقصان می‌شود پس، فقط در شرایطی که خشک‌سالی ادامه‌دار باشد، گیاهان را آبیاری نمایید.
در صورتی که خاک، بیش از حد و طی برنامه‌ای منظم کود داده شود یا اینکه رطوبت خاک زیاد باشد، عملکرد رشد دچار نقصان می‌شود. کوددهی زیاد مانع گل‌کاری می‌شود.
گل ستاره‌ای یک گیاه کوتاه‌روز است و به همین دلیل است که پس از تابستان که روزها در نیم‌کره‌ی شمالی کوتاه‌تر شده و تاریکی طولانی‌تر می‌شود، شکوفه‌های بیشتری از گل ستاره‌ای مشاهده می‌شود. تا زمانی که سرما شدید نشده، انتظار رویش گل را داشته باشید.
در انتهای فصل، برای جمع‌آوری گل‌های پژمرده‌شده عجله نداشته باشید. پرندگان (علی‌الخصوص فنچ‌های طلایی) تمایل زیادی به مصرف دانه‌های این گل‌ها در فصل پاییز دارند و امکان دارد دانه‌هایی که از نوک این پرندگان بر روی زمین می‌افتد، رشد کرده و سال بعد جوانه‌های بیشتری از محصول را برای شما به ارمغان آورد.

بریدن گل‌های ستاره ای:

گل ستاره‌ای در دسته‌ی گیاهانی قرار می‌گیرد که پس از برش گلشان، دوباره شکوفه می‌کنند و این بدان معناست که هرقدر زودتر شکوفه‌ها را ببرید، غنچه‌های جدید سریع‌تر سربرآورده و جایگزین می‌شوند. غنچه‌ها بسیار زیاد ظاهر می‌شوند و حتی پس از برداشت گل‌ها، شما کماکان گستره‌ی متنوعی از رنگ‌ها را در باغتان خواهید داشت.
شکوفه‌ها را در ساعات اولیه‌ی صبح ببرید و ساقه‌هایی را که دارای گلبرگ‌هایی در آستانه‌ی بازشدن هستند، برگزینید. برگ‌هایی را که پایین‌تر از خط آب‌دهی گیاه قرار می‌گیرند، جدا نمایید. شکوفه‌ها پس از قرارگرفتن در ظرف به صورت کامل باز شده و در صورتی که انتهای ساقه‌دار گل را به مدت 20 ثانیه در آب جوش بگذارید، می‌توانید آن‌ها را تا یک هفته در داخل آب نگاه دارید.

موارد استفاده‌ی گل ستاره ای:

بسترسازی و مرزبندی، حیات وحش، باغ‌های پرورش زنبور یا پروانه، بریدن گل‌ها.این گل از نظر زیبائی واقعا بی نظیر می باشد و بیشترین زمره استفاده بخاطر زینتی بودن آن است و با داشتن گلهای همانند این نمونه گل در منزل و محیط آپارتمان در گلدانها شما حس آرامش و زیبائی خواهید داشت

اصالت گل ستاره ای:

در دورانی که ماجراجویان اسپانیایی در جستجوی ثروت‌های نهفته در مکزیک و انتقال آن‌ها به اسپانیا بودند، یکی از گنجینه‌هایی که یافتند، گل ستاره‌ای بود.  
در سال 1789، این گل به وسیله‌ی همسر سفیر اسپانیا، راه خود را به سمت انگلستان پیدا کرد. نیم قرن دیگر گذشت تا اینکه گل ستاره‌ای به صورت غیرمستقیم از طریق انگلستان و اسپانیا و به صورت مستقیم از طریق مکزیک، وارد خاک آمریکا گردید.
باغداران همواره تمایل به بهبود مادر طبیعت دارند و این‌گونه است که امروزه کشت‌های متنوعی از گل ستاره‌ای در دسترس می‌باشد. بسته به گونه‌، این گیاهان در هر منطقه و با ارتفاع 30 الی 200 سانتی‌متر (1 تا 7 فوت) رشد می‌کنند.

منبع:

//www.seedaholic.com/cosmos-sulphureus-the-golden-cosmos.html